بیانات آیه الله حاج شیخ جواد مروی
(در پایان جلسه خارج فقه دوشنبه، 24 دی 1403):
در آستانه میلاد مولای متقیان امیر مؤمنان یعسوب الدین قائد الغرّ المحجّلین و در آستانه ایام البیض ماه رجب الأصبّ هستیم دو نکته اشاره می‌کنم:
نکته اول: هفته قبل گفتیم از بعض روایات استفاده می‌شود ماه رجب خصوصیتی دارد که نسبت به ماه شعبان و ماه رمضان هم در روایات پیدا نمی‌کند.
ایام البیض همه ماه ها (سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه) امتیاز دارد اما ایام البیض ماه رجب الأصبّ عنوان خاصی در بعض روایات دارد که خیلی مهم است هر چند احتمال صدور این روایت باشد و قطع به صدور نداشته باشیم.
مرحوم سید بن طاووس در کتاب شریف اقبال که وقتی اگر توفیق شود قُبَیل ماه رمضان که باید کتاب بالینی در دعا باشد اشاراتی داشته باشیم، ایشان می‌گوید وجدناه فی المنقول عن الرسول صلی الله علیه و آله انه قال من صام ثلاثه ایام من رجب و قام لیالیها فی اوسطه ثلاث عشره و اربع عشره و خمس عشره و الذی بعثنی بالحق انه لایخرج من الدنیا الا بالتوبه النصوح.[1]
هر کسی ایام البیض ماه رجب 13 و 14 و 15 ماه رجب را روزها روزه بگیرد و شبها به عبادت بگذراند از دنیا خارج نمی‌شود الا به توبه نصوح.
و می‌فرماید: روینا باسنادنا الی جدی ابی جعفر الطوسی فی ما رواه عن الصادق علیه السلام قال: من صام ایام البیض من رجب کتب الله بکلّ یوم صیام سنه و قیمها و وقف یوم القیامه موقف الآمنین. [2]
همین که احتمال این ثواب عظیم و توفیق توبه نصوح مطرح باشد باید انسان کمر همت ببندد. همه علی خطر عظیم هستیم و نگران عاقبتمان هستیم.
چه کسانی را در دنیا دیده‌ایم یا شرح حالشان را خوانده‌ایم که چه بودند و چه شدند. حال اگر عملی باشد که باعث عاقبت بخیری شود و توفیق توبه نصوح بیاورد و در قیامت موقف الآمنین بایستد واقعا کم توفیقی است که انسان در این سه روز و سه شب خاکی به سرش نریزد.
چقدر انسان رشک می‌برد به بعضی، گاهی گفته‌ام این عافیت که انسان دنیا و آخرتش متصل شود به خوبی، در روایات سؤال می‌شود از اهل بیت جواب می‌دهند عافیت بخواهید این یعنی با اعتقاد از دنیا رفتن نه عافیت جسم
چقدر انسان لذت می‌برد وقتی میشنود انسان مرحوم محمد جواد مغنیه عالم خدوم لبنانی نماز شبش را خواند روی سجاده نشسته بود و قلم و کاغذ گرفت می‌خواست مطلبی از حضرت امیر بنویسد نوشت قال مولانا امیر المؤمنین علیه السلام و سکته کرد از دنیا رفت و کپی این دست خط ایشان را دیده‌ام. اینگونه از دنیا رفتن چقدر لذت دارد که انسان سحر با عشق مولا بیدار شود و مشغول باشد به تهجد، این روز قیامت در موقف آمنین خواهد ایستاد و همین مقدمات است که چنین نتائجی دارد.
لذا از این سه روز نگذرید به هر اندازه که می‌توانید این سه روز و سه شب مقداری به خودمان برسیم.
خیلی برای دنیا و خانواده و هوای نفس و شیطان و دیگران خیلی کار کردیم مقداری هم به فکر خودمان باشیم.
خیلی مهم است این سه روز و سه شب، بعض افرادی که چشم باز داشتند از علماء بزرگ نه از دکان داران و عرفان بازها، بلکه بعض افرادی که به خط مرحوم خوئی اجازه اجتهاد داشتند یا بعض شاگردان خوب مرحوم آیه الله العظمی میلانی ماه رجب وضعیت دیگری دارند دائم مترقّب ایام البیض ماه رجب هستند.
نکته دوم:
نستب به میلاد أمیر مؤمنان علیه السلام قبلا هم گفته‌ام اما تکرارش مفید است که مرحوم علامه امینی هم در الغدیر اشاره می‌کنند مرحوم سید عبدالهادی شیرازی در نجف جشنی برقرار کرده بودند، یک شاعری از طائفه شیرازی‌ها شعری خواند، هر بیت که می‌خواند مرحوم سید عبدالهادی شیرازی بلند می‌شدند و دست روز سرشان می‌گذاشتند و می‌فرمودند إی والله. شعر تمام شد مرجع شیعه فرمودند صله این شاعر را باید بروم درب خانه‌اش بدهم. نوشته‌اند ایشان رفتند درب منزل این شاعر فقبّل ید الشاعر، شعر فرهنگواره شیعه است، بعد نوشته‌اند طلاب نجف خودشان را ملزم به حفظ این شعر کردند که:
آنسـت نفسی من الکعبه نـور * مثـل ما آنس موسى نار طور
یـوم غشی الملأ الأعلى سرور * قـرع السمـع نـداء کندا
شـاطئ الـوادی طوى من حرم
وُلدت شمس الضحى بدر التمام * فانجـلت عنا دیاجیر الظلام
نـاد: یا بشـراکم هـذا غلام * وجـهه فلـقه بـدر یهتدى
بسـنا أنـواره فـی الظـلم
هـذه فـاطمه بنـت أسـد * أقبـلت تحـمل لاهوت الأبد
فاسجـدوا ذلا لـه فیمن سجد * فـله الأمـلاک خرّت سجد
إذ تـجـلى نـوره فـی آدم
نـسخ التـأبید مـن نفی ترى * فـأرانا وجـهه رب الورى
لیـت مـوسى کان فینا فیرى * ما تمنـاه بطـور مُجـهِد
فانـثـنی عـنه بِکَفَّی مُعدِم
هل درت أم العُلى ما وضعـت ؟ * أم درت ثدی الهدى ما أرضعت؟
أم درت کـف النهی ما رفعت ؟ * أم درى رب الحـجـى ما ولـدا ؟
جـل معـناه فلمـا یعـلم[3]
چقدر ما در مسیر این تراث باقیمانده تلاش می‌کنیم؟ و چقدر باید این سنتهای سلف صالح را یاد بگیریم.
این میلاد را هم خدمت همه أعزه تبریک عرض می‌کنم ان شاء الله خود مولا دست مان را بگیرند که زندگانی‌مان، نفسمان، قدممان، مشی‌مان و گفتارمان در مسیر تثبیت فکر اهل بیت باشد.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.
[1]. الإقبال بالأعمال الحسنه - ط الحدیثه (السید بن طاووس) ، جلد : 3 ، صفحه : 233
[2]. الإقبال بالأعمال الحسنه - ط الحدیثه (السید بن طاووس) ، جلد : 3 ، صفحه : 233
