إِلٰهِى إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ فَفِى ذٰلِكَ سُرُورُ عَدُوِّكَ، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى الْجَنَّةَ فَفِى ذٰلِكَ سُرُورُ نَبِيِّكَ،
  
                                                            وَ أَنَا وَ اللّٰهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِيِّكَ أَحَبُّ إِلَيْكَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّكَ

A A A

مرثیه‌ای از مرحوم آیة الله شیخ محمد حسین اصفهانی (کمپانی):

مرا دل بهر آن شاهی دو نیم است

که از تیغ کجش دین مستقیم است

چه شد مسند نشین لی مع الله

که فرش راه او عرش عظیم است

حرم نالان خداوند حرم کو

که ارکان هدایت زو قویم است

مطاف زمره روحانیان کو

که کویش مستجار است و حطیم است

چه بر سر قبله توحید را رفت

که در محراب طاعت سر دو نیم است

تجلّی آن جنابش برد از دست

که گفتی طور سینا و کلیم است

و گرنه بر سلیمان آفرینی

چه جای حمله دیو و رجیم است

شها در آستانت مفتقر چون

سگ اصحاب کهف است و رقیم است

بفرما یک نظر بر حال زارش

که لطفت عام و انعامت عمیم است